tak satupun bait puisi yg sggup mluliskan keindahan wjah serta snyum manie’S mu,
yg Mampu bgkinkan kembli jiwa ku yg tlah lma mati,
bak tetesan embun mlam di tanah yg tandus, yg selalu berharap kesejukan mu.
syum’n mu
brikan ku nafas tuk hidup lebih lama lagi,
tatapan wajahmu,
mmpu ukirkn sbait snyum di bibirku,
blai’an kasih mu,
brikan qu jiwa bru tuk tetap brthan hidup.
tnpamu kaseh,
hdupku hanyalah stetes embun yg trbkar panas matahari.
hilang, musnah, hampa, tanpa noda.
by : rhihi
Tidak ada komentar:
Posting Komentar